முதலாவது ஒஸ்லோ ஒப்பந்தம் 1993 செப்டம்பர் 13 அன்று கையெழுத்தானது. இஸ்ரேல் மற்றும் பாலஸ்தீனிய தலைமைக்கு இடையிலான உடன்பாடு இரு தரப்பினரும் முதல் முறையாக மற்றவரை அங்கீகரிப்பதைக் கண்டது. இரு தரப்பினரும் பல தசாப்தங்களாக நீடித்த மோதலை முடிவுக்குக் கொண்டுவர உறுதியளித்தனர்.
1995 செப்டம்பரில் ஒஸ்லோ II என்றழைக்கப்பட்ட இரண்டாவது உடன்படிக்கை கைச்சாத்திடப்பட்டதோடு சமாதான முன்னெடுப்புகள் உருவாக்கப்பட வேண்டிய அமைப்புகளின் கட்டமைப்பு பற்றி மேலும் விரிவாக ஆராயப்பட்டது.
1990 களின் முற்பகுதியில் கையெழுத்திடப்பட்ட இந்த ஒப்பந்தங்கள், ஆக்கிரமிப்பு இஸ்ரேலியர்களுக்கும் பூர்வீக பலஸ்தீனர்களுக்கும் இடையில் “நீடித்த மற்றும் விரிவான அமைதி தீர்வை” உருவாக்குவதற்காக காணப்பட்டது.
ஒஸ்லோ ஒப்பந்தங்கள் இஸ்ரேலுடன் ஒரு பாலஸ்தீனிய அரசு என்ற வடிவத்தில் பாலஸ்தீனிய சுயநிர்ணயத்தை கொண்டு வரும் என்று கருதப்பட்டது.
இதன் பொருள் என்னவென்றால், 1948 இல் வரலாற்று பாலஸ்தீன நிலத்தில் உருவாக்கப்பட்ட இஸ்ரேல், பாலஸ்தீனியர்கள் நக்பா என்று அறியும் ஒரு நிகழ்வில், தேசிய இறையாண்மைக்கான பாலஸ்தீனிய கோரிக்கைகளை ஏற்றுக்கொள்ளும்.
எவ்வாறிருப்பினும், இந்த உரிமைகோரல்கள் வரலாற்று பாலஸ்தீனத்தின் ஒரு சிறு பகுதிக்கு மட்டுமே மட்டுப்படுத்தப்படும், மீதமுள்ளவை இஸ்ரேலின் இறையாண்மைக்கு விடப்படும்.
அந்த இலக்கை அடைவதற்கு, 1967 முதல் சட்டவிரோதமாக ஆக்கிரமித்துள்ள பாலஸ்தீனிய பிராந்தியங்களில் இருந்து இஸ்ரேலிய இராணுவத்தை படிப்படியாக திரும்பப் பெறுவது மற்றும் ஜெருசலேமின் அந்தஸ்து (அதன் கிழக்குப் பாதி ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட பாலஸ்தீனிய நிலம்) மற்றும் இஸ்ரேலின் சட்டவிரோத குடியேற்றங்கள் உட்பட இறுதி அந்தஸ்து பிரச்சினைகளைத் தவிர, அதிகாரத்தை பாலஸ்தீனிய நிர்வாகத்திற்கு மாற்றுவது உட்பட பல நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்பட வேண்டும். அது பின்னர் பேச்சுவார்த்தை நடத்தப்படும்.
எனவே இந்த உடன்பாடுகள் தற்காலிக பாலஸ்தீனிய அதிகாரம் (PA) என்று கூறப்படுவதை உருவாக்கவும், மேற்குக் கரையில் உள்ள பகுதிகளை A, B மற்றும் C பகுதிகள் என்று அழைக்கப்படும் மூன்று மண்டலங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டது.
இது ஒவ்வொன்றிலும் பாலஸ்தீனிய அதிகாரம் எவ்வளவு கட்டுப்பாட்டைக் கொண்டுள்ளது என்பதைக் குறிக்கிறது. இது இன்றுவரை இரண்டு பகுதிகளிலும் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட ஆட்சியை நிர்வகிக்கிறது.
குறிப்பிடப்பட்ட மேற்குக் கரையின் 60 சதவீதமான பகுதி சி பகுதியில் அடங்குவதுடன் அது “படிப்படியாக பலஸ்தீனிய அதிகார நிர்வாக வரம்பிற்கு மாற்றப்படும்” என்று கூறப்பட்டது.
எனினும் இன்று வரை அது ஆக்கிரமிப்பு இஸ்ரேலிய இராணுவ பயங்கரவாதிகள் மற்றும் ஆக்கிரமிப்பு இஸ்ரேலிய சிவில் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் உள்ளது.
மேலும் முக்கியமாக, ஜெருசலேமின் அந்தஸ்து, மேற்குக் கரையில் இஸ்ரேலிய ஆக்கிரமிப்புக் குடியேற்றங்கள் மற்றும் பாலஸ்தீனிய அகதிகளின் மீள் திரும்பும் உரிமை உட்பட பல முக்கிய பிரச்சினைகளுக்கு அங்கு உடன்பாடு காணப்படவில்லை,
இரு தரப்பினரும் பின்னர் மீண்டும் பேச்சுவார்த்தைகளுக்கு உட்படுத்தப்படுவார்கள் என்று கூறப்பட்டது. ஐந்து ஆண்டுகளில் ஒரு இறுதி ஒப்பந்தம் எட்டப்பட இருந்தது – ஆனால் அது நடக்கவில்லை.
ஒஸ்லோ உடன்பாட்டை உறுதிப்படுத்த, அமெரிக்க ஜனாதிபதி பில் கிளிண்டன், இஸ்ரேலிய பிரதமர் யிட்சாக் ராபின் மற்றும் பாலஸ்தீனிய தலைவர் யாசர் அரபாத் மற்றும் அப்போதைய வெளியுறவு மந்திரி பெரஸ் ஆகியோர் அமெரிக்க வெள்ளை மாளிகை புல்வெளியில் சந்தித்தனர்.மிகச் சிறப்பான தருணத்தில், புன்னகையுடன் அராஃபத் ராபினுக்கு தனது கையை நீட்டினார், அவர் ஒரு சிறிய தயக்கத்திற்குப் பிறகு அதை ஏற்றுக்கொண்டார்.இரண்டு நீண்டகால எதிரிகள் கைகுலுக்கிய காட்சி, ஏற்கனவே கிட்டத்தட்ட 50 ஆண்டுகள் நீடித்திருந்த ஒரு மோதலில் ஒரு பெரிய திருப்புமுனை என்று உலகெங்கிலும் பாராட்டப்பட்டது.அடுத்த ஆண்டு, ராபின், பெரஸ் மற்றும் அராஃபத் ஆகியோர் “மத்திய கிழக்கில் அமைதியை உருவாக்குவதற்கான அவர்களின் முயற்சிகளுக்காக” அமைதிக்கான நோபல் பரிசைப் பெற்றனர்.விருதை ஏற்றுக்கொண்ட பெரஸ், “ஆக்கிரமிப்பு படைகள் கடந்த காலத்தின் ஒரு விஷயம்” என்று கூறினார்.
இந்த ஒப்பந்தத்தை எதிர்த்தது யார்?
வலதுசாரி இஸ்ரேலியர்கள் பாலஸ்தீனியர்களுக்கு எந்த சலுகைகளையும் கொடுக்க விரும்பவில்லை, மற்றும் அவர்கள் ஒரு “பயங்கரவாத அமைப்பு” என்று கருதிய பி.எல்.ஓ.வுடன் எந்த ஒப்பந்தத்தையும் விரும்பவில்லை.
ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட பகுதிகளில் உள்ள சட்டவிரோத குடியேற்றங்களில் இருந்து தங்களை வெளியேற்ற இது வழிவகுக்கும் என்றும் இஸ்ரேலிய குடியேற்றவாசிகள் அஞ்சினர்.
அதிவலதின் கூறுபாடுகள் ஒஸ்லோ உடன்படிக்கைகளை மிகவும் எதிர்த்தன, அவற்றில் கையெழுத்திட்டதற்காக 1995 இல் ராபினே படுகொலை செய்யப்பட்டார்.
ராபினை இறப்பதற்கு முன்னர் அச்சுறுத்தியவர்களில் தற்போது இஸ்ரேலின் தேசிய பாதுகாப்பு மந்திரியாக இருக்கும் இடமார் பென்-க்வீரும் ஒருவராவார்.
இதற்கிடையில், ஹமாஸ் மற்றும் இஸ்லாமிக் ஜிஹாத் உள்ளிட்ட பாலஸ்தீனிய குழுக்கள், இரண்டு அரசு தீர்வு என்பது 1948 இல் இஸ்ரேல் உருவாக்கப்பட்டபோது அவர்களிடமிருந்து கைப்பற்றப்பட்ட வரலாற்று நிலங்களுக்கு திரும்புவதற்கான பாலஸ்தீனிய அகதிகளின் உரிமையை கைவிடும் என்று எச்சரித்தன.
மறைந்த பிரபல பாலஸ்தீனிய இலக்கிய விமர்சகரும் ஆர்வலருமான எட்வர்ட் சையத் அதன் மிகவும் கடுமையான விமர்சகர்களில் ஒருவராக இருந்தார், இது “பாலஸ்தீனிய சரணடைதலுக்கான ஒரு கருவி, பாலஸ்தீனிய வெர்சாய்ஸ்” என்று அழைத்தார்.
ஒப்பந்தங்கள் எப்படி முறிந்தன?
ஒஸ்லோ உடன்பாடுகள் மெதுவான வீழ்ச்சியைக் கண்டன, இஸ்ரேல் பாலஸ்தீனிய நிலத்தை தொடர்ந்து ஆக்கிரமித்தது மற்றும் மேற்குக் கரையின் பெரும்பான்மையிலிருந்து இராணுவ ரீதியாக பின்வாங்க மறுத்தது, அதே நேரத்தில் பாலஸ்தீனிய நிர்வாகத்தின் முழு நிர்வாகத்தின் கீழ் கருதப்பட்ட நிலங்களில் சோதனைகளை தொடர்ந்து நடத்தியது.
புகழ்பெற்ற கைகுலுக்கலுக்கு இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, இரண்டாவது ஒஸ்லோ ஒப்பந்தம் கையெழுத்திடப்பட்ட சில மாதங்களுக்குப் பின்னர், ஒப்பந்தங்களை எதிர்க்கும் ஒரு யூத போராளி டெல் அவிவில் அமைதி ஆதரவு பேரணியில் இருந்து வெளியேறுகையில் ராபினின் முதுகில் இரண்டு முறை சுட்டார்.
பல மணி நேரங்களுக்குப் பின்னர் அவர் மருத்துவமனையில் இறந்தார். அதனை தொடர்ந்து வெளியுறவு மந்திரி பெரஸ் பதவியேற்றார்.
ஆனால் ஒரு வருடத்திற்குள் இஸ்ரேலின் தற்போதைய பிரதமரும் ஒப்பந்தங்களை வெளிப்படையாக எதிர்ப்பவருமான பெஞ்சமின் நெதன்யாகுவிடம் அவர் தேர்தலில் தோல்வியடைந்தார்.
மேற்குக் கரையில் இஸ்ரேலிய குடியேற்றப் பெருக்கம், பேருந்து குண்டுவெடிப்புகள் உட்பட பாலஸ்தீனியர்களின் தாக்குதல்கள், இரு தரப்பிலும் அரசியல் இறுக்கம் ஆகியவை ஒப்பந்தங்களின் வாக்குறுதிகள் ஒருபோதும் நிறைவேற்றப்படவில்லை என்பதையே அர்த்தப்படுத்தின. அராபத் 2004 இல் இறந்தார்.
ராபினின் மரணத்தைத் தொடர்ந்து, உடன்பாடுகளை எதிர்த்த பல இஸ்ரேலிய தலைவர்கள் பதவிக்கு வந்தனர்; அவர்களுள் தற்போதைய இஸ்ரேலிய பிரதம மந்திரி பெஞ்சமின் நெத்தென்யாகு மற்றும் ஏரியல் ஷரோன் ஆகியோரும் அடங்குவர்.
2000 முதல் 2005 வரை இரண்டாவது இன்டிபாடா தாக்குதல், குறிப்பாக பாலஸ்தீனிய தரப்பில் பலத்த உயிரிழப்புகளுக்கு வழிவகுத்தது, மற்றும் இரு தரப்பினரும் உடன்பாட்டை நகர்த்துவதற்கு உடன்பட விரும்பவில்லை.
அதற்குப் பிந்தைய தசாப்தத்தில் பேச்சுவார்த்தைகளை மீண்டும் தொடங்குவதற்கான எந்தவொரு முயற்சியும் தோல்வியடைந்தது, மற்றும் ஒப்பந்தங்களின் இடைக்கால விதிகள் தற்போதைய நிலையாக மாறிவிட்டன.
ஒப்பந்தங்கள் இப்போது எவ்வாறு பார்க்கப்படுகின்றன?
மேற்குக் கரையில் சட்டவிரோத குடியேற்றங்களை விரிவுபடுத்துவதை நியாயப்படுத்த இஸ்ரேல் ஒஸ்லோ ஒப்பந்தங்களைப் பயன்படுத்துகிறது என்று பல பாலஸ்தீனியர்கள் நம்புகின்றனர்.
உண்மையில், ஒஸ்லோ ஒப்பந்தங்கள் மெதுவாக முறிந்தபோது, இஸ்ரேல் அதன் குடியேற்றக் கட்டமைப்பை மூன்று மடங்காக அதிகரித்தது.
1993 மற்றும் 2000 க்கு இடையில், மேற்குக் கரையில் இஸ்ரேலிய மக்கள் தொகை முன்னெப்போதும் இல்லாத வேகமான வளர்ச்சியை எட்டியது என்று இஸ்ரேலிய அமைதி பிரச்சாரகரான Dror Etkes கூறுகிறார்.
இன்று இஸ்ரேலிய அரசாங்கம் குடியேற்ற இயக்கத்துடன் நெருக்கமான உறவுகளைக் கொண்டுள்ள தீவிர வலதுசாரி மத மற்றும் அதிதீவிர தேசியவாத அரசியல்வாதிகளின் ஆதிக்கத்திற்கு உட்பட்டுள்ளது. சமீபத்திய மாதங்களில், அவர்கள் ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட மேற்குக் கரையில் குடியேற்றங்களில் ஆயிரக்கணக்கான புதிய வீடுகளுக்கு ஒப்புதல் அளித்துள்ளனர்.
உண்மையில், இடதுசாரி இஸ்ரேலிய இயக்கமான Peace Now கருத்துப்படி, இஸ்ரேல் இந்த ஆண்டு குடியேற்றத்திற்கான ஒப்புதல்களில் சாதனை படைத்துள்ளது; ஜனவரியில் இருந்து குறைந்தபட்சம் 12,855 குடியேறுவோர் வீடுகளுக்கு ஒப்புதல் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது.
முப்பது ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, பாலஸ்தீனிய மற்றும் இஸ்ரேலிய தலைவர்களுக்கு இடையிலான இறுதி நிலை பேச்சுவார்த்தைகள் தொடர்ந்து தோல்வியடைந்துள்ளதால், பாலஸ்தீனிய அரசை குறுகிய மற்றும் நடுத்தர காலத்திற்கு கூட சாத்தியமில்லை.
மேற்குக் கரை துண்டு துண்டாக உள்ளது, முற்றுகையிடப்பட்ட காசா பகுதி “திறந்தவெளி சிறைச்சாலை” என்று பலர் அழைக்கும் இடத்தில் தனிமைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது, மேலும் ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட கிழக்கு ஜெருசலேமை கைவிடுவதற்கான எந்த திட்டமும் இஸ்ரேலுக்கு இல்லை.
இஸ்ரேல் மற்றும் பாலஸ்தீனத்தில் உள்ள பலர், இரண்டு அரசு தீர்வு இறந்துவிட்டது என்று நம்புகிறார்கள்.